آیا عصب کشی میتواند باعث ایجاد عفونت در دندان شود؟
آیا عفونت دندان پس از عصب کشی خودبهخود درمان میشود؟
پالپیتیس کمپتویل
پالپیت التهاب بافت پالپ دندان است. پالپ حاوی رگ های خونی اعصاب و بافت همبند داخل دندان است و خون و مواد مغذی دندان را تامین می کند. پالپیت عمدتاً توسط عفونت باکتریایی ایجاد می شود که خود یک توسعه ثانویه پوسیدگی (پوسیدگی دندان) است و خود را به شکل دندان درد نشان می دهد.
پالپیت ممکن است ناشی از پوسیدگی دندانی باشد که از طریق مینا و عاج نفوذ کرده و به پالپ می رسد، یا ممکن است در نتیجه ضربه، مانند سوء استفاده فیزیکی از دندان یا فشارهای حرارتی، از جمله گرم شدن بیش از حد بر اثر استفاده از مته های دندانی که به اندازه کافی خنک نشدهاند و استفاده از آن در دندانپزشکی باشد. این مشکلات بیشتر اوقات ناشی از ضربه فیزیکی است تا درمان های دندانی.
التهاب معمولاً با یک عفونت باکتریایی همراه است، اما می تواند به دلیل سایر مشکلات مانند ضربههای مکرر یا در موارد نادر پریودنتیت باشد. در صورت پوسیدگی نافذ، محفظه پالپ دیگر از محیط حفره دهان بسته نمیشود.
هنگامی که پالپ ملتهب میشود، فشار در حفره پالپ شروع میشود و به عصب دندان و بافت های اطراف آن فشار وارد میکند. فشار ناشی از التهاب، بسته به شدت التهاب و پاسخ بدن میتواند باعث درد خفیف تا شدید شود. برخلاف سایر قسمتهای بدن که فشار میتواند از طریق بافتهای نرم اطراف پخش شود، حفره پالپ بسیار متفاوت است. اطراف آن توسط عاج، بافت سختی که اجازه ایجاد فشار را نمی دهد، احاطه شده است، بنابراین افزایش جریان خون، که نشانه التهاب است، باعث درد می شود.
پالپیت اغلب می تواند فشار زیادی بر روی عصب دندان ایجاد کند، در حالی که فرد در یافتن منبع درد دچار مشکل میشود و آن را با دندانهای مجاور اشتباه میگیرد که به آن درد ارجاعی میگویند. حفره پالپ به طور طبیعی چالش پاسخ سیستم ایمنی بدن را فراهم میکند، که حذف عفونت باکتریایی را بسیار دشوار میکند.
اگر دندانها عصب کشی شده باشند، بسته به ناحیه، میزان عفونت و طول آسیب میتواند منجر به پالپیت برگشت ناپذیر شود. به همین دلیل است که افرادی که عصب دندانی خود را از دست دادهاند، توانایی بهبودی کمتری دارند و میزان آسیب دندان در این افراد افزایش مییابد. بنابراین، با افزایش سن افراد، از دست دادن تدریجی عصب منجر به پالپیت می شود.