ترمیم‌های کامپوزیت مبتنی بر رزین
انتخاب ماده‌ای برای ترمیم ضایعات پوسیدگی و سایر نقایص دندان همیشه ساده نیست. مواد همرنگ دندان مانند کامپوزیت‌ها تقریباً در تمام انواع و اندازه‌های ترمیم استفاده می‌شود. چنین ترمیم‌هایی با حداقل از دست دادن ساختار دندان، ناراحتی کم یا بدون ناراحتی، زمان عمل نسبتاً کوتاه و هزینه اندک برای بیمار در مقایسه با ترمیم‌های غیرمستقیم انجام می‌شود. با این حال، هنگامی که دندان به طور قابل توجهی به دلیل نقص‌های گسترده ضعیف می‌شود (به ویژه در نواحی با عملکرد اکلوزال سنگین)، و زیبایی مورد توجه اولیه قرار می‌گیرد، بهترین درمان معمولاً روکش سرامیکی یا روکش فلزی چینی است.
این وظیفه دندانپزشک است که همه جایگزین‌های ترمیمی منطقی را به بیمار ارائه دهد، اما باید به بیمار فرصت داده شود تا تصمیم نهایی را در مورد انتخاب جایگزین اتخاذ کند. توضیح روش و نشان دادن عکس‌های رنگی و مدل دندان‌هایی که با روش‌های مختلف ترمیم شده‌اند، می‌تواند برای بیمار کمک کننده باشد. شبیه‌سازی نتایج احتمالی درمان با استفاده از فناوری تصویربرداری کامپیوتری نیز مفید است.
طول عمر یک ترمیم زیبایی به عوامل زیادی بستگی دارد، از جمله ماهیت و وسعت ضایعه یا نقص اولیه پوسیدگی. روش درمان؛ مواد و تکنیک ترمیمی مورد استفاده؛ مهارت پزشک؛ و عوامل بیماری مانند بهداشت دهان، انسداد، خطر پوسیدگی و عادات نامطلوب. از آنجایی که تمام ترمیم‌های مستقیم زیبایی به ساختار دندان متصل می‌شوند، اثربخشی ایجاد پیوند برای موفقیت و طول عمر چنین ترمیم‌هایی بسیار مهم است. نارسایی‌ها می‌تواند ناشی از دلایل متعددی باشد، از جمله ضربه، آماده‌سازی نامناسب دندان، مواد نامناسب و استفاده نادرست از مواد دندانی.
دندانپزشک مسئول انجام هر عمل جراحی با دقت و توجه دقیق به جزئیات است. با این حال، همکاری بیمار در حفظ ظاهر بالینی و تأثیرگذاری بر طول عمر هر ترمیم بسیار مهم است. موفقیت درازمدت بالینی مستلزم آن است که بیمار در مورد علل بیماری‌های دندانی آگاهی نسبی داشته باشد و انگیزه انجام اقدامات پیشگیرانه از جمله رژیم غذایی مناسب، بهداشت دهان و دندان به طور مناسب و مراجعات مجدد به دندانپزشک را در خود داشته باشد.
در درجه اول خواص و کاربردهای بالینی مواد کامپوزیت اهمیت دارد. کامپوزیت‌ها را می‌توان تقریباً در هر سطح دندانی برای هر نوع روش ترمیمی استفاده کرد. طبیعتاً برای هر کاربرد خاص باید فاکتورهای خاصی در نظر گرفته شود. دلایل استفاده گسترده از این مواد به بهبود توانایی آنها در اتصال به ساختار دندان (مینای دندان و عاج) و خواص فیزیکی آنها مربوط می شود. توانایی چسباندن یک ماده نسبتاً قوی (کامپوزیت) به ساختار دندان (مینا و عاج) منجر به ایجاد یک دندان ترمیم شده می‌شود که به خوبی مهر و موم شده و احتمالاً بخشی از استحکام خود را به دست می‌آورد.
انواع مواد ترمیمی زیبایی
اینله و آنله سرامیک
اینله پرسلن فلدسپاتیک ذوب شده (پخته شده)، یک ترمیم سرامیکی غیرمستقیم است که تاریخ آن به سال ۱۹۰۸ برمی‌گردد، زمانی که یک پزشک در آن دوران چندین طرح از آماده‌سازی دندان را برای استفاده از آن ارائه کرد. این ترمیم در دندان‌های خلفی و روکش‌های آن در دندان‌های قدامی تجدید شده است. مواد چینی ذوب شده که نسخه‌های جدیدتر سرامیک‌ها هستند، و از آنها برای انجام ترمیم‌های غیرمستقیم یا فشرده یا ریخته‌گری استفاده می‌شود، نیز موجود هستند که خواص فیزیکی و سهولت ساخت آنها نسبت به مواد چینی فلدسپاتیک کلاسیک بسیار بهبود یافته است. استفاده از طراحی پیچیده به کمک کامپیوتر و یا استفاده از سیستم‌های ماشینکاری به کمک کامپیوتر (CAD/CAM) ساخت ترمیم‌های سرامیکی را در کنار صندلی امکان‌پذیر می‌سازد، بنابراین این کار نیاز به قالب‌گیری، ترمیم‌های موقت، روش‌های آزمایشگاهی و هزینه‌ها، و قرارهای اضافی را از بین خواهد برد.
سیمان سیلیکات
سیمان سیلیکات، اولین ماده ترمیمی نیمه شفاف، در سال ۱۸۷۸ در انگلستان توسط فلچر معرفی شد. به مدت بیش از ۶۰ سال، سیمان سیلیکات به طور گسترده‌ای برای ترمیم ضایعات پوسیدگی در دندان‌های قدامی استفاده می‌شد. پودر سیمان سیلیکات از شیشه‌های محلول در اسید تشکیل شده است و مایع حاوی اسید فسفریک، آب و عوامل بافر است. اگرچه امروزه از سیمان سیلیکات به عنوان ماده ترمیمی استفاده نمی‌شود، اما یک پزشک هنوز ممکن است در بیماران مسن‌تر احساس کند که نیاز به ترمیم سیلیکات وجود دارد. نکته جالب توجه در این زمینه این است که مواد گلاس آینومر اساساً نسخه‌های معاصر سیمان سیلیکات هستند. تفاوت اصلی مربوط به استفاده از اسید پلی اکریلیک در مقابل اسید فسفریک است که گلاس آینومرها را کمتر محلول می‌کند.
سیمان سیلیکات برای ترمیم‌های کوچک در دندان‌های قدامی بیماران با فعالیت پوسیدگی بالا توصیه می‌شود. به دلیل محتوای فلوراید بالا و حلالیت این ماده ترمیمی، تصور می‌شد مینای مجاور نسبت به پوسیدگی‌های مکرر مقاوم‌تر می‌شود. اگرچه میانگین عمر یک ترمیم سیمان سیلیکات تقریباً چهار سال بود، برخی از این ترمیم‌ها در برخی از بیماران ۱۰ سال و بیشتر طول می‌کشند.
خرابی سیمان سیلیکات به دلیل تغییر رنگ و از بین رفتن کانتور ترمیم به راحتی قابل تشخیص است. سیمان سیلیکات وقتی با نوک کاوشگر بررسی می‌شود، زبر است و حسی شبیه شیشه آسیاب شده دارد. ترمیم های کامپوزیتی قدیمی ممکن است بافت سطحی و تغییر رنگ مشابهی را نشان دهند، اما کمتر در معرض فرورفتگی گسترده یا از دست دادن کانتور هستند.
