از آنجایی که از دست دادن تماس بین پروگزیمال و دندان مجاور با پوسیدگی دندان در زمان انجام ایمپلنت ارتباط زیادی دارد، ما باید از عواملی که در این پوسیدگی دندان ناشی از ایمپلنت نقش دارند، آگاه باشیم.
میزان بقای ایمپلنت در مقابل عوارض
جابه‌جایی دندان‌ها و فضاهای باز
اخیرا، در مقالات مختلف عوارض ایمپلنت ناشی از ادامه رشد جمجمه صورت پس از ادغام ایمپلنت مورد بحث قرار گرفته است. یکی از عوارض ذکر شده، جابه‌جایی دندان‌های طبیعی در مجاورت ایمپلنت آنکیلوز است. در بررسی‌ها مشخص شده است که دندان‌های طبیعی مجاور ایمپلنت، به‌ویژه دندان‌های آسیاب و دندان‌های کرسی، به دلیل ادامه رشد فک در جهت مزیال، جابه‌جا می‌شوند. این جابه‌جایی باعث از دست دادن تماس بین پروگزیمال (ICL) یا تماس باز بین تاج ایمپلنت و دندان طبیعی می‌شود. مطالعات نشان داده‌اند که این ICL می تواند در ۳۰٪ تا ۶۰٪ موارد رخ دهد، به طوری که این مسئله با میانگین نرخ ۵۲.۱٪ در هر نقطه از دندان‌ها، از سه ماه تا ۱۱ سال پس از قرار دادن تاج ایمپلنت رخ می دهد. مطالعه دیگری نشان می‌دهد که میانگین زمان برای ایجاد یک تماس باز حدود پنج سال پس از ایمپلنت است. نتایج بسیاری از مطالعات در این مورد که برخلاف دیستال (۲۲٪)، تماس‌های باز بیشتر در مزیال ترمیم تاج ایمپلنت (۷۸٪) اتفاق می افتد، مشابه بوده است.
از دست دادن تماس بین پروگزیمال و پوسیدگی
از آنجایی که ICL بین ترمیم ایمپلنت و دندان مجاور با ایجاد پوسیدگی ارتباط زیادی دارد، این مسئله نگرانی قابل توجهی درباره سلامتی افرادی با میزان پوسیدگی بالا که ایمپلنت دندان دریافت می‌کنند، ایجاد می‌کند. پزشکان و پرسنل دندانپزشکی باید با عواملی که به پوسیدگی ناشی از ایمپلنت کمک می‌کند و احتمال بیشتری برای مستعد کردن بیماران به تماس‌های باز دارند، آشنا باشند. در غیر این صورت، بیماران آسیب‌پذیر ممکن است فرصت مناسب برای انجام اقدامات ارزشمند غربالگری و پیشگیرانه را از دست بدهند.
۴ عاملی که به پوسیدگی ناشی از ایمپلنت کمک می‌کند و بیماران را مستعد تماس‌های باز می‌کند:
- افزایش زاویه صفحه فرانکفورت-فک پایین (FMA) نیروی قدامی بالاتری را بر روی دندان‌های طبیعی ایجاد می‌کند که منجر به تماس‌های باز می‌شود.
- عدم تطابق اجزای متناسب با دستگاه ایمپلنت می‌تواند منجر به ایجاد نیروهای انتقالی شود
- برخورد اضافی در زمان انجام یک ترمیم سرامیکی پس از سوزاندن
- تغییر در الگوهای نیروی اکلوزال بیمار، به ویژه پس از اینکه دندان مقابل تحت توانبخشی پروتز قرار گرفت.
نظارت، درمان و پیشگیری
برای پزشکان و تیم‌های مرتبط با مراقبت از ایمپلنت دندان ضروری است که از پوسیدگی ناشی از ایمپلنت آگاه باشند، رادیوگرافی‌های لازم را انجام دهند و همچنین نسبت به انجام معاینات بالینی به منظور شناسایی تماس‌های باز قبل از ایجاد پوسیدگی، اقدامات لازم را صورت دهند. هنگامی که دندان‌های مجاور ایمپلنت دچار پوسیدگی شدند، ممکن است ترمیم یا حتی کشیدن دندان امری ضروری باشد. برای جلوگیری از بروز این مشکلات، افرادی که مشمول موارد مربوط به عوامل کمک کننده ذکر شده در این مقاله هستند، ممکن است از ترمیم ایمپلنت با پیچ استفاده کنند و یا دستگاه Essix برای جلوگیری از جابه‌جایی دندان به آنها داده شود.
آیا ایمپلنت دندان مستعد پوسیدگی یا بیماری لثه است؟
ایمپلنت‌های دندانی از تیتانیوم ساخته شده‌اند که هیچ کدام از این دو مورد تحت تأثیر حفره‌ها قرار نمی‌گیرند. با این حال، حفظ سلامت لثه قبل و بعد از کاشت ایمپلنت بسیار مهم است. یکی از شایع‌ترین علل شکست ایمپلنت، بیماری لثه است، بنابراین در صورت کاشت ایمپلنت، داشتن لثه‌های سالم امری بسیار ضروری است.
ایمپلنت‌های دندانی و بیماری لثه
ایمپلنت‌های دندانی بر خلاف دندان‌های طبیعی شما مستعد پوسیدگی نیستند. آنها از فلز و پرسلن ساخته شده اند، بنابراین باکتری‌هایی که باعث پوسیدگی دندان می‌شوند نمی‌توانند روی آنها تأثیر بگذارند. با این حال، ملاحظات خاصی در مورد ایمپلنت در مورد بیماری لثه وجود دارد که باید مدنظر قرار گیرد.
بیماری لثه یکی از دلایل اصلی از دست دادن دندان در مورد دندان‌های طبیعی است. در دندانپزشکی ایمپلنت، بیماری لثه یکی از علل اصلی شکست ایمپلنت است. هنگامی که به بیماری لثه مبتلا می‌شوید، لثه‌ها از ریشه دندان عقب می‌نشینند و دندان‌ها دیگر از حمایت کافی و مفید لثه‌ها برخوردار نمی‌شوند. در نهایت ممکن است دندان‌ها لق شده و بیفتند. همین اتفاق می‌تواند در مورد ایمپلنت نیز رخ دهد. اگر لثه‌ها به شدت عفونی شوند، دیگر نمی‌توانند از ایمپلنت‌ها حمایت کنند و ایمپلنت‌ها شل می‌شوند. هنگامی که انجام عمل ایمپلنت به این صورت شکست خورد، تنها کاری که باید انجام دهید این است که آن را برداشته و دوباره این کار را انجام دهید.
ایمپلنت‌های دندانی بر خلاف دندان‌های طبیعی شما مستعد پوسیدگی نیستند. آنها از فلز و پرسلن ساخته شده اند، بنابراین باکتری‌هایی که باعث پوسیدگی دندان می‌شوند نمی‌توانند روی آنها تأثیر بگذارند. با این حال، ملاحظات خاصی در مورد ایمپلنت در مورد بیماری لثه وجود دارد که باید مدنظر قرار گیرد.
هنگام کاشت ایمپلنت، از سلامت و بهداشت دهان و دندان خود مراقبت کنید
به دلیل مشکلاتی که ممکن است در هنگام ابتلا به بیماری لثه ایجاد شود، بسیاری از دندانپزشکان از بیماران ایمپلنت می‌خواهند که بیشتر از دو بار در سال به دندانپزشک مراجعه کنند، به ویژه در سال اول یا دو سال پس از کاشت ایمپلنت. این برای اطمینان از سالم ماندن لثه‌ها و ایمن ماندن ایمپلنت‌ها است. اگر علائم بیماری لثه رخ دهد، دندانپزشک شما این امکان را دارد که آنها را به سرعت درمان کند و از شکست نهایی ایمپلنت جلوگیری کند.
ایمپلنت‌ها می‌توانند باکتری‌ها و پلاک‌ها را مانند دندان‌های معمولی جمع آوری کنند، بنابراین مسواک زدن منظم و نخ دندان کشیدن دبر قسمت‌های مجاور مواد ایمپلنت بسیار مهم و ضروری است. اگر پروتز متحرکی دارید که با ایمپلنت متصل شده است، به طور مرتب دندان مصنوعی را تمیز کنید تا هرگونه پلاک یا باکتری تجمع یافته از بین برود. مراقبت خوب از ایمپلنت‌ها به شما کمک می‌کند تا مطمئن شوید که این مواد تا پایان عمر دوام خواهد آورد.
