
عصب کشی روشی برای تراز کردن دندانها در موقعیت استاندارد است. برای جلوگیری از آسیب به ریشه دندان ، این کار بدون عجله و شتاب و به صورت تدریجی انجام می شود. ریشه دندان از شریانها و اعصاب تشکیل شده است و حرکت ناگهانی و فشار زیاد میتواند جریان خون و تغذیه بافتها را در ریشه دندان با اختلال جدی مواجه سازد.
در صورت عدم درمان این عارضه توسط بیمار، این امکان وجود دارد که دندانهای پوسیده باعث ایجاد آبسه و عفونت دردناک در دندان شوند. این دندانها ممکن است در ظاهر سالم به نظر برسند، اما عفونت ایجاد شده باعث بروز مشکلات فراوان برای فرد بیمار خواهد شد. از سوی دیگر دندانهای عصب کشی شده تیرهتر از دندانهای معمولی خواهد شد که این مسئله نیز باعث ایجاد یک ظاهر ناخوشایند در دندانهای بیمار میشود.
دندان عفونی و آبسه را میتوان از طریق رادیوگرافی دندان تشخیص داد. در موارد بسیار نادر، دندانهای عفونی با آبسه گرانولوم ممکن است در ظاهر طبیعی به نظر برسند. اما در بیشتر موارد بخش عمدهای از تاج دندان به دلیل گسترش پوسیدگی از بین خواهد رفت که این مسئله میتواند مشکلات فراوانی را برای بیماران ایجاد کند. بنابراین ضروری است که قبل از شروع درمان عصب کشی، دندانهای پوسیده ترمیم شوند.
آیا عصب کشی میتواند باعث ایجاد عفونت در دندان شود؟

در عین حال غذا میتواند در اطراف براکتها گیر کند و این مورد باعث شود زمینه رشد باکتریها در دهان و دندان فراهم شود. براکتهای عصب کشی همراه با بهداشت نامناسب دهان میتوانند منجر به عفونتهای شدید و پوسیدگی دندان شوند.
چند نکته مهم و طلایی برای جلوگیری از عفونت در حین عصب کشی
بهترین راه برای جلوگیری از ایجاد عفونت در زمان عصبکشی، مراقبت از بهداشت دهان و دندان است. مهمترین موارد برای انجام این کار به شرح زیر است:
بعد از هر وعده غذایی مسواک بزنید.
به طور مرتب از نخ دندان مخصوص زمان عصب کشی استفاده کنید.
از متخصص عصب کشی بخواهید که یک دهانشویه مخصوص برای شما تجویز کند.
از برس ها و دستگاه های مخصوص عصب کشی استفاده کنید. در این زمینه با پزشک مشورت کنید.
معاینات عصب کشی باید به طور منظم توسط متخصص عصب کشی انجام شود.
با دقت به وضعیت دندان ها و براکت ها توجه کنید.
آیا عفونت دندان پس از عصب کشی خودبهخود درمان میشود؟

عفونت های دندانی را نمی توان خود به خود درمان کرد، چه با عصب کشی و چه بدون عصب کشی. در نتیجه اقدامات درمانی لازم باید بلافاصله انجام شود. در صورت عدم علامت گذاری، یک یا همه موارد زیر رخ می دهد:
درد و التهاب
تب
خون ریزی
ناراحتی، به ویژه هنگام جویدن و بلعیدن غذا
در موارد حاد، عفونت می تواند به سایر نواحی صورت و گردن سرایت کند.
پالپیتیس کمپتویل
پالپیت التهاب بافت پالپ دندان است. پالپ حاوی رگ های خونی اعصاب و بافت همبند داخل دندان است و خون و مواد مغذی دندان را تامین می کند. پالپیت عمدتاً توسط عفونت باکتریایی ایجاد می شود که خود یک توسعه ثانویه پوسیدگی (پوسیدگی دندان) است و خود را به شکل دندان درد نشان می دهد.
پالپیت ممکن است ناشی از پوسیدگی دندانی باشد که از طریق مینا و عاج نفوذ کرده و به پالپ می رسد، یا ممکن است در نتیجه ضربه، مانند سوء استفاده فیزیکی از دندان یا فشارهای حرارتی، از جمله گرم شدن بیش از حد بر اثر استفاده از مته های دندانی که به اندازه کافی خنک نشدهاند و استفاده از آن در دندانپزشکی باشد. این مشکلات بیشتر اوقات ناشی از ضربه فیزیکی است تا درمان های دندانی.
التهاب معمولاً با یک عفونت باکتریایی همراه است، اما می تواند به دلیل سایر مشکلات مانند ضربههای مکرر یا در موارد نادر پریودنتیت باشد. در صورت پوسیدگی نافذ، محفظه پالپ دیگر از محیط حفره دهان بسته نمیشود.
هنگامی که پالپ ملتهب میشود، فشار در حفره پالپ شروع میشود و به عصب دندان و بافت های اطراف آن فشار وارد میکند. فشار ناشی از التهاب، بسته به شدت التهاب و پاسخ بدن میتواند باعث درد خفیف تا شدید شود. برخلاف سایر قسمتهای بدن که فشار میتواند از طریق بافتهای نرم اطراف پخش شود، حفره پالپ بسیار متفاوت است. اطراف آن توسط عاج، بافت سختی که اجازه ایجاد فشار را نمی دهد، احاطه شده است، بنابراین افزایش جریان خون، که نشانه التهاب است، باعث درد می شود.
پالپیت اغلب می تواند فشار زیادی بر روی عصب دندان ایجاد کند، در حالی که فرد در یافتن منبع درد دچار مشکل میشود و آن را با دندانهای مجاور اشتباه میگیرد که به آن درد ارجاعی میگویند. حفره پالپ به طور طبیعی چالش پاسخ سیستم ایمنی بدن را فراهم میکند، که حذف عفونت باکتریایی را بسیار دشوار میکند.
اگر دندانها عصب کشی شده باشند، بسته به ناحیه، میزان عفونت و طول آسیب میتواند منجر به پالپیت برگشت ناپذیر شود. به همین دلیل است که افرادی که عصب دندانی خود را از دست دادهاند، توانایی بهبودی کمتری دارند و میزان آسیب دندان در این افراد افزایش مییابد. بنابراین، با افزایش سن افراد، از دست دادن تدریجی عصب منجر به پالپیت می شود.