شکی نیست که وجود شهروندان قرن بیست و یکم به عنوان نتیجه مستقیم پیشرفت تکنولوژی و تحقیقات علمی، امید به زندگی را افزایش می‌دهد. با این حال، اگر نمی‌توانید بدون آگاهی از ظاهر، لبخند یا توانایی جویدن غذاهایی که می‌خواهید بخورید، به لذت بردن از چیزهای روزمره ادامه دهید، این نشان می‌دهد که زندگی طولانی‌تر لزوماً به معنای زندگی بهتر نیست. دندان های از دست رفته یا پوسیده، بیماری لثه یا پروتزهای لق می تواند به شدت بر توانایی شما در تعامل و معاشرت با دوستان و خانواده تأثیر بگذارد و منجر به انزوای اجتماعی و حالت های اضطراب شود. در بدترین موارد حتی به افسردگی بالینی تبدیل می شود.
آیا من برای کاشت ایمپلنت دندان خیلی پیر هستم؟
برای بیماران بالای ۵۰ سال غیرعادی نیست که چند دندان از دست داده باشند. این وضعیت ممکن است منجر به این شود که برخی از بیماران از پروتزهای مصنوعی برای جایگزینی این دندان ها استفاده کنند. پروتزهای جزئی (بعضی از دندانها) یا پروتزهای کامل (همه دندانها) می توانند به دندان و از دست دادن استخوان منجر شوند و در نتیجه باعث بدتر شدن وضعیت بسیاری از دندانهای فرد شوند. بافت لثه با موارد پیشرفته تر می تواند زخم شود که منجر به آسیب غیرقابل برگشت لثه و استخوان (پریودنتیت یا بیماری لثه) می شود. دندان های مصنوعی هرگز به اندازه دندان هایی که جایگزین می شوند، پایدار نیستند. آنها ممکن است شل باشند و کنترل آنها دشوار باشد، بنابراین خوردن و صحبت کردن با این دندانها بسیار چالش برانگیز است. خوشبختانه، تحقیقات پزشکی و دندانپزشکی معاصر، علم زیست شناسی استخوان (عوامل التیام استخوان/رشد/پیوند استخوان) را اصلاح کرده است تا جراحان متخصص را قادر سازد درمان های ایمپلنت دندانی را به روشی قابل پیش بینی و مقرون به صرفه ارائه دهند. اما آیا ایمپلنت دندان برای بیماران مسن واقعا ایده خوبی است؟ آیا برای کاشت ایمپلنت دندان خیلی پیر هستید؟
برای بیماران بالای ۵۰ سال غیرعادی نیست که چند دندان از دست داده باشند. این وضعیت ممکن است منجر به این شود که برخی از بیماران از پروتزهای مصنوعی برای جایگزینی این دندان ها استفاده کنند. پروتزهای جزئی (بعضی از دندانها) یا پروتزهای کامل (همه دندانها) می توانند به دندان و از دست دادن استخوان منجر شوند و در نتیجه باعث بدتر شدن وضعیت بسیاری از دندانهای فرد شوند. بافت لثه با موارد پیشرفته تر می تواند زخم شود که منجر به آسیب غیرقابل برگشت لثه و استخوان (پریودنتیت یا بیماری لثه) می شود. دندان های مصنوعی هرگز به اندازه دندان هایی که جایگزین می شوند، پایدار نیستند. آنها ممکن است شل باشند و کنترل آنها دشوار باشد، بنابراین خوردن و صحبت کردن با این دندانها بسیار چالش برانگیز است. خوشبختانه، تحقیقات پزشکی و دندانپزشکی معاصر، علم زیست شناسی استخوان (عوامل التیام استخوان/رشد/پیوند استخوان) را اصلاح کرده است تا جراحان متخصص را قادر سازد درمان های ایمپلنت دندانی را به روشی قابل پیش بینی و مقرون به صرفه ارائه دهند. اما آیا ایمپلنت دندان برای بیماران مسن واقعا ایده خوبی است؟ آیا برای کاشت ایمپلنت دندان خیلی پیر هستید؟
مشکل دندان مصنوعی معمولی برای بیماران مسن چیست؟
پروتزها (صفحات دندانی) اساساً “دندان های کاذب” هستند و اغلب از موادی مانند اکریلیک یا فلز ریخته گری ساخته می شوند و دندان های چینی یا پلاستیکی به آن متصل می شوند. پروتزهای مصنوعی از قالب های دندان ها و فک های بیمار ایجاد می شوند. اندازه، شکل و رنگ دندان بر اساس دندان های مجاور است. پروتزهای مصنوعی برای متعادل کردن عوامل متضاد نیازهای ظاهری (تشکیل لبخند) با نیازهای عملکردی (داشتن سطح تماس وسیع با لثه و سایر دندان ها برای بهبود ثبات دندان) طراحی شده اند. پروتزهای مصنوعی را می توان قبل از برداشتن برنامه ریزی شده دندان آماده کرد تا در همان روزی که دندان ها برداشته می شوند قرار داده شوند (دندان مصنوعی – دندان هایی که همان روز آماده می‌شوند /قرار دادن همه دندان ها بر روی چهار ریشه / آماده شدن دندان در یک روز). معمولاً تقریباً سه تا چهار ماه پس از قرار دادن دندان مصنوعی، پروتزها نیاز به روکش (نوسازی سطح مناسب دندان مصنوعی) دارند. این به دلیل تغییر شکل استخوان پشتیبان پس از بهبودی محل های کشیدن است.
معایب استفاده از دندان مصنوعی شامل ناراحتی ناشی از دستگاه ناپایدار بزرگی است که باعث گیج شدن، کاهش حس چشایی، مشکل در خوردن و صحبت کردن می شود ( ممکن است پروتزهای مصنوعی در حین جویدن یا صحبت کردن حرکت کنند یا از جای خود خارج شوند). آنها همچنین نیاز به تمیز کردن و نگهداری و تجدید (جایگزینی های دوره ای به دلیل از دست دادن مداوم استخوان) دارند.استفاده طولانی مدت از پروتزهای معمولی نیز می تواند به طور غیر قابل برگشتی به لثه ها و استخوان فک نگهدارنده آسیب برساند. این می تواند منجر به ناتوانی مزمن شود زیرا توانایی فرد مسن برای کنترل دندان مصنوعی در محیط های اجتماعی و عملکردی همچنان رو به کاهش است. به همین دلیل، برای تعیین اینکه آیا ایمپلنت های دندانی گزینه ای برای جایگزینی دندان های از دست رفته شما هستند یا خیر، به دنبال مشاوره با یک متخصص باشید.
ایمپلنت های دندانی دقیقا چیست؟
ایمپلنت‌های دندانی امکان جایگزینی دندان را فراهم می‌کنند که اساساً به خوبی دندان فعلی شما است، زیرا:
ایمپلنت/روکش خود نگهدار است (به دندان های دیگر شما متکی نیست یا به آنها آسیب نمی رساند(
ایمپلنت / تاج روی فک شما ثابت می شود (مانند ریشه دندان)
ایمپلنت/روکش ماندگاری بالایی دارد (در دهان‌هایی که به خوبی نگهداری می‌شوند، ممکن است از سایر درمان‌های دندانی ماندگاری بیشتری داشته باشد)
ایمپلنت/روکش با تکنیک های استاندارد بهداشت دهان و دندان (مسواک زدن، نخ دندان کشیدن، معاینه دندان) مراقبت می شود. ایمپلنت های دندانی از تیتانیوم تجاری ساخته شده اند. ثابت شده است که این ماده در انسان بی اثر است و رشد سلول های استخوانی را مستقیماً روی سطح ایمپلنت تقویت می کند، بنابراین جایگزینی عالی برای ریشه دندان برای حمایت از روکش ها یا پروتزهای جدید برای بیماران ایجاد می کند
ایمپلنت‌های دندانی امکان جایگزینی دندان را فراهم می‌کنند که اساساً به خوبی دندان فعلی شما است، زیرا:
ایمپلنت/روکش خود نگهدار است (به دندان های دیگر شما متکی نیست یا به آنها آسیب نمی رساند(
ایمپلنت / تاج روی فک شما ثابت می شود (مانند ریشه دندان(
ایمپلنت/روکش ماندگاری بالایی دارد (در دهان‌هایی که به خوبی نگهداری می‌شوند، ممکن است از سایر درمان‌های دندانی ماندگاری بیشتری داشته باشد(
ایمپلنت/روکش با تکنیک های استاندارد بهداشت دهان و دندان (مسواک زدن، نخ دندان کشیدن، معاینه دندان) مراقبت می شود. ایمپلنت های دندانی از تیتانیوم تجاری ساخته شده اند. ثابت شده است که این ماده در انسان بی اثر است و رشد سلول های استخوانی را مستقیماً روی سطح ایمپلنت تقویت می کند، بنابراین جایگزینی عالی برای ریشه دندان برای حمایت از روکش ها یا پروتزهای جدید برای بیماران ایجاد می کند
آیا بیماران مسن کاندیدای خوبی برای ایمپلنت دندان هستند؟
پاسخ ساده این است: بله’. ایمپلنت های دندانی در افراد مسن یا هر بیمار با کاهش تراکم استخوان (پوکی استخوان/ استئوپنی) به همان اندازه موفق هستند و با همان شرایط پیش بینی شده برای بیماران جوان تر بهبود می یابند. همچنین شایان ذکر است که پوکی استخوان، که اغلب با داروهای نگهدارنده استخوان مثلاً بیس فسفونات درمان می شود، لزوماً بر نتیجه تأثیر نمی گذارد – البته به کار گیری توصیه‌های جراحی متخصص توصیه می شود.
برخی از بیمارانی که با موفقیت درمان شده‌اند، در مراجعه به دندان‌پزشکان دیگری که قبلاً به آنها مراجعه کرده‌اند، این حرف را از آنها شنیده‌اند: «شما استخوان کافی برای گذاشتن ایمپلنت‌های دندانی ندارید». من به عنوان یک جراح متخصص، طیف وسیعی از گزینه‌ها را برای قرار دادن ایمپلنت دندان بدون نیاز به پیوند استخوان یا جایگزینی (مثلاً ایمپلنت‌های زیگوماتیک) ارائه می‌دهم که به بیماران این امکان را می‌دهد تا مزایای زیادی را در زمینه لذت بردن از غذا خوردن و اعتماد به نفس در تعاملات اجتماعی تجربه کنند.
واقعاً سنی وجود ندارد که برای درمان ایمپلنت دندان خیلی پیر در نظر گرفته شود. یک فرد نسبتاً سالم می‌تواند به طور ایمن و قابل پیش‌بینی، ایمپلنت‌هایی را استفاده کند که منجر به بهبود بسیار کیفیت زندگی می‌شود و به او کمک می‌کند تا یک رژیم غذایی مغذی متعادل و سبک زندگی فعال را حفظ کند. چنین فردی دقیقا مانند فردی که دندان های طبیعی خود را دارد، اعتماد به نفس کافی برای حضور در اجتماع را خواهد داشت.
گزینه های درمانی برای بیماران سالمندی که به ایمپلنت دندان فکر می کنند چیست؟
قبل از در نظر گرفتن هر گونه درمان ایمپلنت دندان، مشاوره با جراح متخصص ضروری است. دانش گسترده و تجربه گسترده یک جراح متخصص برای هدایت شما از طریق گزینه های بی شمار موجود، یک امر ضروری است. آنها می توانند گزینه های درمانی را با ترکیب آخرین تکنیک های انجام این کار، با استفاده از راهنماهای سه بعدی و اسکن دیجیتال مبتنی بر سی تی ارائه کنند که بهبودی شما را تسریع کرده و عوارض احتمالی را کاهش می دهد. برخی از جنبه های درمان (مشاوره، سی تی اسکن، اسکن با پرتو مخروطی، پیوند استخوان از جمله لیفت سینوس) نیز در صورت ارائه توسط جراح متخصص، تحت پوشش تخفیف های مربوط به بیمه قرار می گیرند و درمان را مقرون به صرفه تر می کنند.
