باکتری‌ها در پلاک، محصول جانبی غذا، بزاق و باکتری در دهان وجود دارند که به دندان‌ها می‌چسبند و به آنها و لثه‌ها آسیب می‌رسانند. اگر پلاک با مسواک زدن منظم و صحیح و نخ دندان برداشته نشود، ممکن است باکتری در داخل بافت نرم دندان یا لثه پخش شود. این در نهایت می‌تواند منجر به آبسه شود.
حقایق مهم در مورد آبسه دندان
سه نوع آبسه دندان وجود دارد: لثه‌ای، پریودنتال و پری اپیکال.
علائم آبسه دندان شامل درد، طعم بد در دهان و تب است.
آبسه‌های دندانی در اثر عفونت باکتریایی ایجاد می‌شوند.
درمان آبسه ممکن است شامل جراحی کانال ریشه باشد.
برای به حداقل رساندن درد، بهتر است از نوشیدنی‌ها و غذای سرد پرهیز کنید و از مسواک نرم‌تری استفاده کنید.
علائم
علائم و نشانه‌های آبسه دندان عبارتند از:
درد در ناحیه آسیب دیده هنگام گاز گرفتن یا هنگام لمس ناحیه آسیب دیده
حساسیت به غذا و مایعات سرد یا گرم
طعم بد در دهان
تب
یک احساس ناخوشایند کلی
مشکلات باز کردن دهان
مشکلات بلع
بیخوابی
علامت اصلی آبسه دندان درد است. این درد ممکن است یک درد ضربان دار و اغلب شدید باشد. درد معمولاً به طور ناگهانی شروع می‌شود و در ساعات یا روزهای بعد شدیدتر می‌شود. در برخی موارد، درد ممکن است به گوش، استخوان فک و گردن سرایت کند.
انواع آبسه
سه نوع آبسه دندان وجود دارد:
آبسه لثه: آبسه فقط در بافت لثه است و دندان یا رباط پریودنتال را تحت تاثیر قرار نمی‌دهد.
آبسه پریودنتال: این آبسه در ساختارهای بافت استخوانی پشتیبان دندان‌ها شروع می‌شود.
آبسه پری آپیکال: این آبسه در پالپ نرم دندان شروع می‌شود.
نوع آبسه شدت و محل علائم را تعیین می کند.
درمان‌ها
ممکن است برای برخی از آبسه‌ها جراحی لازم باشد. هر فردی که علائم مرتبط با آبسه دندانی دارد باید فوراً به دندانپزشک مراجعه کند. آبسه‌های دندانی به راحتی توسط دندانپزشک متخصص تشخیص داده می‌شود. افرادی که مشکلات بلع و تنفس دارند باید مستقیماً به بخش اورژانس بیمارستان محلی خود مراجعه کنند. اگر نمی‌توانید فوراً به دندانپزشک مراجعه کنید، به پزشک خانواده مراجعه کنید.
یک پزشک نمی تواند آبسه را درمان کند، اما ممکن است دارو تجویز کند و در مورد خودمراقبتی و مدیریت درد توصیه کند و همچنین احتمالاً در صورت نیاز سریع‌ترین راه درمان اورژانسی را بداند.
برش: آبسه باید بریده شود و چرک حاوی باکتری تخلیه شود. پزشک یک بی‌حس کننده موضعی تجویز می‌کند.
درمان آبسه پری آپیکال: از درمان ریشه برای برداشتن آبسه استفاده می‌شود. از مته برای ایجاد سوراخ در دندان مرده استفاده می‌شود تا چرک خارج شود. هر گونه بافت آسیب دیده از پالپ خارج می‌شود. سپس برای جلوگیری از عفونت‌های بعدی، یک پرکننده ریشه در فضا قرار داده می‌شود.
درمان آبسه پریودنتال: آبسه تخلیه می‌شود و محل پریودنتال تمیز می‌شود. سپس سطوح ریشه دندان با جرمگیری و صاف کردن زیر خط لثه صاف می‌شود. این کار به ترمیم دندان کمک می‌کند و از بروز عفونت‌های بیشتر جلوگیری می‌کند.
عمل جراحی
افراد مبتلا به آبسه پری آپیکال و عفونت مکرر ممکن است نیاز به برداشتن بافت بیمار با جراحی داشته باشند. این کار توسط جراح دهان انجام خواهد شد.
افرادی که دارای آبسه پریودنتال و عفونت مکرر هستند ممکن است مجبور شوند بافت لثه خود را تغییر شکل دهند و محفظه پریودنتال را خارج کنند. این روش توسط جراح دهان و دندان انجام خواهد شد.
اگر آبسه دندانی عود کند، حتی پس از جراحی، ممکن است دندان کشیده شود.
مدیریت درد
داروهای مسکن بدون نسخه (OTC) ممکن است به کاهش درد در زمانی که فرد منتظر درمان است کمک کند. مهم است که اطلاعات روی بسته را به دقت دنبال کنید. مسکن‌ها فقط برای کاهش درد هستند و نمی‌توانند جایگزین مراجعه به دندانپزشک شوند.
آسپرین، ایبوپروفن یا تیلنول (پاراستامول) مسکن‌های موثری هستند. با این حال، برخی از آنها برای انواع خاصی از بیماران نامناسب هستند.
ایبوپروفن و آسم: اگر مبتلا به آسم هستید، ایبوپروفن مصرف نکنید.
ایبوپروفن و زخم معده: اگر زخم معده دارید یا قبلاً داشته اید از مصرف ایبوپروفن خودداری کنید.
آسپرین و کودکان: به کودکان زیر ۱۶ سال آسپرین ندهید.
آسپرین و بارداری و شیردهی: در صورت بارداری یا شیردهی از مصرف آسپرین خودداری کنید.
آنتی بیوتیک‌ها
ممکن است برای جلوگیری از گسترش عفونت آنتی بیوتیک تجویز شود و ممکن است این دارو همراه با مسکن مصرف شود. نمونه‌هایی از آنتی بیوتیک‌ها شامل آموکسی سیلین یا مترونیدازول است. به هیچ وجه نباید آنتی بیوتیک را راهی برای جایگزینی درمان با دندانپزشک یا به تعویق انداختن درمان در نظر گرفت.
علل
آبسه دندان در بیشتر موارد عارضه عفونت دندان است. باکتری‌ها، اغلب باکتری‌های موجود در پلاک، عفونت کرده و به دندان راه می‌یابند.
آبسه پری آپیکال
این مورد به عنوان پالپیت شناخته می‌شود. با پیشرفت پالپیت، باکتری‌ها به استخوانی که دندان را احاطه کرده و از آن محافظت می‌کند، به نام استخوان آلوئولار راه پیدا می‌کند و یک آبسه پری آپیکال تشکیل می‌شود.
آبسه پریودنتال
هنگامی که باکتری‌های موجود در پلاک لثه‌ها را آلوده می‌کنند، بیمار دچار پریودنتیت می‌شود. لثه‌ها ملتهب می‌شوند، که این امر می‌تواند بافت اطراف ریشه دندان را از پایه دندان جدا کند.
هنگامی که رباط پریودنتال از ریشه جدا می‌شود، یک شکاف کوچک، تشکیل می شود. محل آن به راحتی کثیف می شود و تمیز نگه داشتن آن بسیار سخت است. با تجمع باکتری در پاکت پریودنتال، یک آبسه پریودنتال تشکیل می‌شود.
بیماران ممکن است در نتیجه یک روش دندانپزشکی که به طور تصادفی منجر به ایجاد پاکت های پریودنتال می‌شود، دچار آبسه پریودنتال شوند. همچنین، استفاده از آنتی بیوتیک‌ها در پریودنتیت درمان نشده، که می‌تواند علائم آبسه را پنهان کند، می‌تواند منجر به آبسه پریودنتال شود. گاهی اوقات آسیب لثه نیز می‌تواند منجر به آبسه پریودنتال شود، حتی اگر پریودنتیت وجود نداشته باشد.
